Het vierde album van Haken is een intrigerende. Niet alleen al vanwege de ontwikkeling in geluid, maar vooral omdat ze ondertussen hun grote voorbeeld Dream Theater van de troon stoten. Waar oudere progbands vaak blijven hangen in ‘hun’ stijl blijft Haken vernieuwen. Eerst twee albums waarop Metal en Jazz samengevoegd werden tot een bijzonder en complex geheel. Daarna volgde een album wat de jaren 70 rock als invloed gebruikte. Nu op hun vierde album is er gekozen voor de 80’s. En dan specifiek voor de jaren 80 electronics.
We starten hem snel op. Affinity.exe begint. Al snel wordt duidelijk dat de band hier iets te melden heeft. Zou het iets met affiniteit te maken hebben?
Live Here and now
Initiate
And forever or never
I observe a world jarring in turmoil
A million people waging war at the hands of a god
And i can hear them crying
Er wordt een wereld gebouwd. Een wereld zoals we het graag zien. Een wereld waarin alles goed gaat, waarin we plezier hebben, een leuke baan, goede vrienden. Een wereld zonder problemen. Een wereld zonder onze problemen. Een illusie. Escapisme noemen ze dat, maar ondertussen is die wereld een realiteit geworden. Tenminste dat geloven we en we doen er alles aan om dat in stand te houden. Er zijn natuurlijk wat tegenslagen geweest, wat scheurtjes in de illusie. Maar we doen er alles aan om die illusie in stand te houden. We gaan zo ver dat de affiniteit verdwijnt.
De keuze om de 80’s als inspiratie te nemen is niet alleen in geluid en stijl te merken. Het nummer 1985 is een terugkeer naar die tijd. De ‘old school’ elektronische stijl werkt perfect bij het creëren van een gezellige sfeer. En met de juiste lichtshow en wat rook is het feest compleet. Terwijl ze tegelijkertijd wat sinistere ondertonen ten gehore brengen.
Die ondertonen zijn als het ware de scheurtjes in de illusie die de mensheid creëert. En die komen bikkelhard binnen door de sublieme wisseling van metal naar 80′ en weer terug. Het is echter The Architect die de illusie doet breken. Het 15 minuten durende nummer is een terugkeer naar de grunts (ditmaal door de zanger van Leprous) en weet elk greintje positiviteit, blijheid en zin in het leven vakkundig te niet te doen.
Volledig uitgeput komen we bij Earthrise. Two steps back, One step forward wordt er gezongen. Na elke tegenslag komen we toch terug, we tonen altijd progressie. Maar kunnen we dat wel als we allemaal in een illusie ‘gevangen’ zitten?
We komen er in ieder geval niet zomaar. Middels het briljante The Endless Knot komen we bij de afsluiter Bound by Gravity. Tijd voor reflectie, voor hoop en vooral voor evolutie. Die illusie die we zo graag willen gaat ons niet helpen tegen de realiteit. Een realiteit die bijzonder pijnlijk kan zijn, maar samen een stuk beter te weerstaan is.
Evolve and we’ll ensure our survival
Earthrise
We are the revolution
Met album nummer 4 weet de band zich definitief onder de grootheden van de prog te scharen. Door vragen te stellen over de moderne maatschappij, de menselijke omgang met technologie en het creëren van leven snijden ze belangrijke onderwerpen aan. Onderwerpen die in hun muziek prachtig verwerkt worden en door iedereen weer anders ervaren wordt.
Ze zoeken op het album regelmatig de grenzen op, maar gaan er nergens overheen. Door opnieuw te evolueren in sound (ditmaal de 80’s, daarvoor was het de 70’s en daarvoor jazz/metal) weten ze elke keer weer te verrassen. Haken laat hier horen niet zomaar een progbandje te zijn. Waar het vorige album ze al een eigen ‘sound’ bracht werken ze dat hier nog verder uit. Ondertussen groeien ze steeds meer uit naar een van de moderne prog grootheden.
Legian's Muzikale blog 