Major Parkinson – Valesa – Chapter I: Velvet Prison
Voordat we naar de stevigere (progressieve) metal platen gaan van dit jaar (spoilers) staan we nog even stil bij toch wel mijn grootste groeiplaat van dit jaar. Op het eerste gehoor is dit nieuwe werk van Major Parkinson namelijk een vrij simpel retro pop plaat. Eentje die teruggrijpt op de tegenwoordig hippe jaren 80 electropop en vergelijkbare stijlen. Dat levert best wat leuke nummers op, maar ze klinken te veel als hits die het ene oor in gaan en het andere oor weer uit om echt te blijven boeien. Dat terwijl hun vorige werk Blackbox met duidelijke (prog)rock invloeden en donker klinkende elektronica direct wist te boeien. Zo anders is Valesa geworden.
Maar de plaat staat niet voor niets op deze plek. Want hoe simpel de nummers ook klinken, ze huisvesten aardig wat boeiende muzikaliteit wat zich bij elke luisterbeurt verder openbaard. Zet daar nog de prachtige zang van Jon Ivar Kollbotn bij en een flinke dosis verwijzingen naar de jaren 80. En je hebt de ingrediënten om een prachtig pakkende en meeslepende popplaat te maken. Want dat is dit uiteindelijk ook gewoon geworden, een popplaat. Maar wel een verdomd goede, want platen zoals dit maken ze tegenwoordig niet meer.
Maar hetgeen wat de plaat tot dit niveau heeft weten te tillen is toch wel de sfeer en het gevoel wat hier gecreëerd wordt. Een uur lang krijgen we prachtige nummers te horen die alle verschillende stijlen van de jaren 80 wel zo’n beetje belichten. Het zit dan ook vol met verwijzingen naar de toenmalige popcultuur. Het is alsof je terug in de tijd gezogen wordt, naar een plek waar we feest kunnen vieren, waar we ons niet gigantisch in de stress werken vanwege alle zorgen die er zijn. Een plek waar we kunnen genieten, echt genieten van het leven.
Legian's Muzikale blog 