Madrugada – Chimes at Midnight
14 jaar na het vorige album zijn de heren terug en het is alsof ze nooit zijn weg geweest. De muziek is als een warme deken die om je heen geslagen wordt. Een deken die je in iets minder dan een uur tijd een heerlijk warm en comfortabel gevoel geeft. Perfect voor het koudere weer dus. Daarin heeft frontman en zanger Sivert Høyem een belangrijk aandeel. Hij weet je met zijn prachtige zang direct vast te grijpen en laat je pas los als hij het wil. Chimes at Midnight levert vooral een erg dromerige sfeer af, waarbij de nummers gedrenkt zijn in passie en romantiek. De focus ligt daardoor meer op de (mid-tempo) ballads dan op de rock van hun eerdere albums. En dat levert hier een geweldig sfeervolle plaat op.
Lera Lynn – Something More Than Love
Toen ik het nummer My Least Favorite Life hoorde in het 2e seizoen van True Detective was ik direct verkocht. En sindsdien is elk nieuw album wat ze uitbrengt weer eentje om naar uit te kijken. Something More Than Love is sindsdien alweer het vierde album en ook dit is weer een plaat die de oren streelt. Net zoals bij Madrugada ligt ook hier het tempo wat lager, waardoor ze flink kan inzetten om een fijne zorgeloze sfeer neer te zetten. Het is makkelijk om soms even weg te zakken en te denken aan die zorgeloze tijden van vroeger. Muzikaal speelt ze daar goed op in door flink wat afwisseling te brengen en inspiratie te halen uit oudere popmuziek. Maar de grote kracht is nog steeds de zang, welke hier ook weer alle aandacht krijgt. Daarmee weet ze de warme en zwoele sfeer nog wat extra sfeervol te maken. Something More Than Love blijft van begin tot eind boeien en eigenlijk zijn die 40 minuten gewoon veel te snel voorbij.
Astronoid – Radiant Bloom
Een sfeerplaat hoeft niet per se een plaat te zijn die rustig en gevoelig is en als een warme deken om je heen komt zoals de vorige twee platen. Nee het kan ook anders en dat bewijst Astronoid met hun derde plaat perfect. De Dream-Trash die de heren afleveren is ook hier weer erg genietbaar. Ze knallen op Radiant Bloom weer regelmatig stevig uit de speakers en doen daarbij zelfs een gooi naar snelst spelende Trashmetal band. Hoewel ze wel wat vaker van het gaspedaal afgegaan zijn ten opzichte van hun vorige worp. Toch blijft de invloed vanuit de Trash maar vooral ook de Post-Metal evenals de Shoegaze duidelijk hoorbaar. De stevige distortion en het gebruik van dromerige soundscapes zorgen ervoor dat je ook hier makkelijk kan wegdromen en tegelijkertijd nog blijft headbangen ook. Radiant Bloom is er in ieder geval eentje die het goed doet in de donkere uurtjes van de dag.
Legian's Muzikale blog 