“Het debut was hun beste plaat”
Ja er staat ook wat leuks op, Charlie Brown & Major Minus weten nog wel te vermaken, en hier en daar zit er nog wel eens een stukje in wat weer leuk klinkt. De rest? Tja het feit dat dit een conceptalbum zou moeten zijn verklaard wel de korte tussenstukjes die niks toevoegen.
Verder hebben ze besloten om alles te mixen met hapklare electro pop wat resulteerd in perfecte top 40 muziek waar veel mensen naar luisteren, en dat is natuurlijk alleen maar goed, maar niet bij mij.
ik ben geen voorstander/fan van de (elektro)pop muziek van tegenwoordig, ik mis het gevoel, de emotie, en bovenal sfeer en dat geld ook voor dit album. waar zijn de sfeervolle nummers gebleven? waarom klinkt het allemaal zo vrolijk? en waarom doet de intro van Up in Flames me elke keer weer denken aan Massive Attack?
de belangrijkste vraag is waarschijnlijk waarom ze dit album gemaakt hebben. Parachutes & A Rush of Blood to the Head zijn absolute toppers. X&Y is een wat minder maar nog steeds vermakelijk album.
Viva LaVida haalt het ook niet bij de eerste twee en zet voornamelijk een duidelijke stap in de vrolijke pop. Maar dat album wist nog te boeien en de raken. Mylo Xyloto is voor coldplay begrippen, ronduit teleurstellend.
en dan natuurlijk nog de gast artiest Rihanna. Gek genoeg vind ik haar beter passen dan Chris zelf. Aangezien ik zelf niets heb met Rihanna is dat een erg slecht iets. Zij past namelijk veel beter bij deze muziek dan Chris.
Ik kan natuurlijk lang doorgaan met het afzeiken, maar daar word ik en iedereen die dit leest niet echt bijzonder vrolijk van. Dus ik doe het even anders.
Voor Coldplay begrippen is het zwaar ondermaats, ik verwacht simpelweg veel meer. Maar als dit een nieuwe band zou zijn ik er een stuk milder voor zijn. Het klinkt leuk voor op de achtergrond of in de summer playlist. Sommige nummers zullen om die reden nog wel eens langskomen, maar als vroegere Coldplay fan ben ik toch teleurgesteld.
Legian's Muzikale blog 